دچار

اندیشه‌ام آبستن واژه‌هایی است که هر لحظه شوق به دنیا آمدنشان بیشتر و بیشتر میشود. تنها نیازمند تو هستند که باز هم اولین شنونده‌شان باشی و چشم به راه پاداش تو که جمله‌ای زیباست.

همان جمله‌ای که رویاهایم را از تمامی خوبیها سرشار میکند و تمامی بدیها را دود می کند و نابود میسازد و دلخوشی و شادی را به ارمغان میاورد.

فهرست واژگان من در پرده‌های زیر و بم احساس تو شکل میگیرند و ملودی احساس مرا مینوازند. و گاهی این فهرست به سکوتی سنگین تبدیل میشود.

گاهی سکوتی ژرف از هر فریادی رساتر است و گاهی فریادی رسا از هر سکوتی ژرف تر.

ما آدمها گاهی ناچار به سکوتیم و همیشه دچار به هم.

دلنوشته