سپیدی کاغذ به سان آسمان است
و واژه‌ها به سان پرندگان
که در پهنه‌ی آسمان به پرواز در می آیند
و اوج میگیرند
پرندگان آشیان گم کرده
در پهنه‌ی کاغذ
به دنبال لانه‌ای می گردند
که در آن آشیان گزینند
و تو
به سان بلندترین و تنومندترین درخت
سر به آسمان کشیده‌ای
تا شاخه‌هایت
لانه‌ای شود برای پرندگان
و قلمم
بالی می شود برای
اوج گرفتن واژه‌ها
دلنوشته
۱ نظر:
با سلام
اینقدر زیبا و قشنگ و ادیبانه نوشته شده است که میترسم واژگان نامأنوس من زیبائی این نوشته ها را کم نماید.
یا حق
ارسال یک نظر