۱۳۹۴ اردیبهشت ۴, جمعه

باز نیابی به عقل سر معمای عشق


جان من! آنقدر دوستت دارم
که میتوانم تمام دلم را
در یک بیت شعر خلاصه کنم
تمام احساسم را
از ورای دوست داشتنت
بنمایانم
تمام شعرهایم را
درآسمان عشق تو ببارانم
.........................
به خدا آنقدر دوستت دارم
که در تمامی شعرهای جهان هم
به تمام زبان های دنیا
در اشک زلال عاشقان هم
بزرگی این عشق را
نمیشود اثبات کرد
پس سکوت میکنم مانند همیشه 
  و در یک  شعر سپید کوتاه
دلم را جا دهم
و بگویم
جانم! تو را به اندازه تمامی دلم دوست میدارم.

_____________________________________________________

 گیانه! ئەوەنده خۆشم ئەوێی 
که دەتوانم له دێڕێ هۆنراوەدا 
هەموو دڵم جێ بکەمەوە
هەموو هەستەکانم
لەو پەڕی خۆشەویستی تۆوه
ئاشکرا کەم
هەموو شیعرەکانم 
لە ئاسمانی خۆشەویستیتەوە ببارێنم.
..... 

بەخوا ئەوەندهم خۆش ئەوێی
که له هەموو شیعرەکانی جیهانیشدا
له هەموو زمانەکانیشدا
لە فرمێسکی رووناکی عاشقانیشدا
به هیچ شێوەیەک ناتوانم 
گەورەیی ئەم ئەوینه بسەلمێنم
ده با ووست بم وەکو جاران
له دێڕێ کوورتە شێعری سپی دا
دڵی خۆم جێ بکەمەوە و
بڵێم گیانه! بەقەد دڵم خۆشم دەوێی
دلنوشته