۱۳۹۲ مهر ۳۰, سه‌شنبه

دل من بی تو خراب است ، تو هم می دانی

دلدارمن
 می داند که چقدر دوستش دارم
خوب می داند مانند مهتاب
در آسمان خیالم می درخشد
خندەهایش
چون قطرەهای آب آبشار
بر گونەهایم می نشیند
حرفهایش
چون آب چشمه گوارا و زلال
چون برگهای همین پاییز زیبا و رنگارنگ
بر دلم می نشیند
دلدار من
عشق بی مرزم را
خوب می شناسد و می داند
که اگر نباشد
واژەهایم از تشنگی خفه می شوند
                                         د.ن.

دڵدارەکەم

دڵدارەکەم
ئەزانێ چەندەم خۆش ئەوێت
باش ئەزانێ وەک مانگەشەو
لەناو ئاسمانی خەیاڵما ئەدرەوشێت
بزەکانی
وەک ورده شەپۆلی تا‌ڤگەیەک
لەسەر گۆنام دائەنیشێت
ووتەکانی
وەک ئاوی کانی فێنک و روون
وەک گەڵای ئەم پاییزه جووان و رەنگاوڕەنگه
له دڵم دا دائەنیشن
دڵدارەکەم
خۆشەویستیه بێ سنوورەکەم
باش ئەناسێت و ئەزانێت
کە ئەو نەبێت
ووشەکانم لە تینوویەتیدا ئەخنکێن

                                                             د.ن.

۱۳۹۲ مهر ۲۳, سه‌شنبه

گرش به خواب ببینم که در کنار منست





















گیسوی خوابم را که می بافی
کودکی مرا با خود می برد
کفشهایم را می کنم و
 تمام دشت را می دوم
چون ابر
تمام آسمان را پرواز میکنم
چون نسیم
سبکبال و بی قرار
شاد و سرمست
سرمست از تو
سرخوش از عشقی آرام و بی مرز

دلنوشته

۱۳۹۲ مهر ۱۲, جمعه

سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو

هر روز مي پرسي که : آيا دوستم داري ؟
من ، جاي پاسخ بر نگاهت خيره مي مانم
تو در نگاه من ، چه مي خواني ، نمي دانم
اما به جاي من ، تو پاسخ مي دهي : آري !
ما هر دو مي دانيم
چشم و زبان ، پنهان و پيدا ، رازگويانند
وآنها که دل به يکديگر دارند
حرف ضمير دوست را ناگفته مي دانند
ننوشته مي خوانند
من « دوست دارم» را
پيوسته ، در چشم تو مي خوانم
نا گفته ، مي دانم
من آنچه را احساس بايد کرد
يا از نگاه دوست بايد خواند
هرگز نمي پرسم
هرگز نمي پرسم که : آيا دوستم داري
قلب من و چشم تو مي گويد به من : آري

فريدون مشيري