۱۳۸۹ مهر ۶, سه‌شنبه

سوسو


چشمم سو سو میزند تا راز دلم را برایت بازگوید ، همین....







دلنوشته

۱۳۸۹ مهر ۱, پنجشنبه

چون ستاره با ستاره شد قرین


انگار زنی ایستاده در دل ستاره‌ها و باز
به‌ بالاترین نقطه چشم دوخته‌ است
با گوشواره‌ای به رنگ ارغوان و تاجی از ستاره
و نفسی که در سینه حبس شده
گیسوهایش را باد با خود برده است
همچون خیال نمناک من




دلنوشته

۱۳۸۹ شهریور ۲۰, شنبه

هه‌ناسه‌کانی بوونت


له وه‌رزی بێزاری دڵما راستی ژیانم ئه‌بینم
دڵم وه‌ک کۆرپه‌یک له ئامێز ئه‌گرم و به هۆنراوه ئه‌یلاوێنم
رۆح له جه‌سته‌م دوور ئه‌بێته‌وه‌ و ئه‌ڕوا به‌ره‌و شوێنێکی نادیار که نایزانم
وه‌کو بایه‌ک سووک و ئازاد ئه‌ڕوا و ئه‌ڕوا
که‌چی هه‌ر گه‌یشته ئه‌و شوینه، ئۆقره ئه‌گرێ
ئارام ئه‌بێ، پێ ئه‌که‌نێ و یاری ئه‌کات وه‌ک مناڵێ
..........
دێم و ئه‌ڕۆم به ناو ده‌ریای یاده‌کانما
ووشه‌کان ژێروڕوو ئه‌که‌م تا بتوانم بڕێ له دڵم بنوسم
هه‌نده‌سه‌ی هۆنراوه تێک ئه‌شکێنم
به هه‌موو بوونه‌کانته‌وه‌ ، زۆر زۆر نامۆی
هه‌ناسه‌کانت ئه‌بژێرم ، باش باش تێت ئه‌ڕوانم
که چی سه‌یر ئه‌که‌م
هه‌ناسه‌کانی بوونت له‌گه‌ل دڵما، له خه‌مه‌کانی من زۆرتره
بزه‌یه‌ک دێته سه‌ر لێوم
مه‌یله خه‌مباره‌که‌شم دێ ده‌ستم ئه‌گرێ
ئه‌مبا بۆ ناو خه‌یاڵه سیحراویه‌که‌ی دنیای ئه‌وین
وه‌ک باڵدارێ له ئاسماندا هه‌ڵم ئه‌فڕێنێ
چه‌ن خۆشن ئه‌و خه‌یاڵانه‌ی ده‌ستم ده‌گرن ئه‌مبه‌ن بۆ ئه‌و رێگا بێ سنوره
وا خه‌م لێیان ئێکجار دووره
په‌پووله‌ی خه‌یاڵم به‌دوای ووشه‌ رێ ئه‌که‌وێ
وه‌ک هه‌ڵۆیێک ئه‌چێته ناو دڵی ئاسمان و من ئیتر ده‌ستم نایگاتێ
به‌ڵام وه‌ک کۆتری ماڵی ، که ووشه‌کانی دییه‌وه‌ ، ئه‌گه‌ڕێته‌وه‌ ناو دڵم
تا بارانێک و هه‌وره‌تریشقه‌یه‌کی تر له‌گه‌ڵ ئه‌و ووشانه تێکه‌ڵ بکات
بۆ ئه‌و مانگه رووناکه‌ی ناو ئاسمانی شه‌وانی دڵم

دلنوشته

۱۳۸۹ شهریور ۱۶, سه‌شنبه

دلم گرفته


دلم گرفته از این قلبها که از چوب است
ازین زمانه که خوبی همیشه مصلوب است
"چه روزگار غریبی، چه روزگار بدی"
به حکم عقل دچاریم و عشق مغلوب است
چگونه شاد بمانم درین غروبی که .....
نگاهها همه مانند ابر مرطوب است
ستاره‌های صمیمی! درین فضای سیاه
چقدر نور شما، نور مطلوب است!
دلم گرفته ازین دوزخی که تکراری ست
فقط کنار تو ای خوب! زندگی خوب است.

معصومه بابکی

۱۳۸۹ شهریور ۱۲, جمعه

هوای تو


هوای تو که در سرم باشد
بوی خدا می گیرند دقایقم
نفسهایم مزه‌ی عشق می دهند
و دلم
دلی که قرنها دور از توست
و انگار هرگز به‌ او نمی رسی
از مهرت گلگون است همیشه
هوای تو که در سرم باشد
همه‌چیز بوی تازگی و طراوت می دهد
فقط کافیست چند نفسی عمیق بکشم
عمیییییییق
اما کو نفس بدون تو ، حتی در هوایت؟
دلنوشته