دستان کوچک کودکی ات را
می گیرم ، می بوسم، روی چشمانم می گذارم
که آسمان رویای مرا پر از بادکنک کرده است
درخشش آسمان شعرم
از ستاره‌های درخشان و مهربان بادکنکان گاه به گاه و همیشگی توست
کز نکن
حرفی بزن
و قلبم را ستاره‌باران کن
تا بسرایمت
تورا، خوبیهایت را
بودنهایت را
دلنوشته
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر