تقدیم به او که می خندد تا کسی را غمگین نکند

کاش می شد به اندازه‌ی همه‌ی دلتنگیهایت شاعر شوم و برایت از عشق و شکوهش بگویم از امید و دعا.

کاش می شد برق شادی را قاب بگیرم و در آسمان چشمانت بیاویزم.

کاش میشد به اندازه‌ی دلخندی برایت آرامش به ارمغان بیاورم.

کاش می شد آنگونه بسرایمت که بدانی تنها نخواهی ماند.

کاش می شد بی قراریها و دلتنگیهات را با من قسمت کنی تا شانه به شانه‌ات در پیچ و خمهای زندگی قدم بردارم تا هرگاه نای راه رفتن نداشتی، در آغوشت بگیرم و تو را با خود ببرم تا جاییکه پر از امید و آرامش است.

کاش میشد از درخت سلامتی میوه‌ای برایت بچینم و با تمامی دلم هدیه‌اش کنم به عزیزترینت.

کاش میشد شاعر همه‌ی دلتنگیها باشم که پایانشان به امید و دلخند می انجامد......

دلنوشته