۱۳۹۱ دی ۱۴, پنجشنبه

یه مخاطب خاص خاص

این پست برای دوستیه که از وقتیکه باهم دوست شدیم، همیشه بوده و هست، حتی وقتهایی که من نبودەام، برای اون دوستی که بدون هیچ چشمداشتی همیشه سعی کرده کنارم باشه، حتی وقتهایی که خودم، کنار خودم نبودەم. دوستی که اگه اسمش رو هم نگم، توی تمام پست ها میشه اسمش رو دید. دلم می خواست یه چیزی اینجا براش بنویسم که درخور دوستیش باشه، اما با اینکه خیلی تلاش کردم، دیدم که همەچی براش کمه، دیدم که هیچ چیزی نمیتونه عمق حس قدردانیم رو بهش نشون بده. مهسا! بابت تمام بودنهات ازت ممنونم دوست خوبم. بابت تمام کامنت هات. بابت تمام اعتمادهات بابت لحظه لحظەی دوستی پاک و بی آلایشت. 

۴ نظر:

تماتا ;) گفت...

بیان عزیزم، نمیدونم چی بگم، شاید همه ی اونچه که در دلم هست رو بشه توی بغضی که الان دچارشم خلاصه کرد.

دوستت دارم، خیلی دوستت دارم.
وجود تو، محبت تو، دوستی ِ پایدار تو برای من یه نعمته که خدا به من هدیه کرده.
شیرین شمامه ی منی، بووووووووووووس.

بیان مولایی گفت...

:-*

مهسا گفت...

نگفته بودم عاشق این عکسم؟

مهسا گفت...

کسی جایی به نام من چیزی نوشته

به به

خدا رو شکر