بغض

بغضی گلویم را می فشارد

بغضی سنگین و سرد

تو گویی در جستجوی تلنگریست

تا جاری شود از دیدگان نمناکم

و مرهمی شود بر خستگیهای گاه به گاهم

گاهی اما اشک نیز مرهمی نیست

گاهی حتی من نیز انگار من نیستم

لبریز تمنا میشوم

و قطره‌های اشکم

تا حدود هشدار

می روند و گم میشوند

و باز

من می مانم و بغض خستگیها

در تپش انتظار

در انتظار آغوش محبتی که بوی خدا می دهد

دلنوشته