چرا؟

دروغ ، دروغ و بازم دروغ

آخه چرا ؟ که چی بشه؟ بالاخره که چی؟ بالاخره طرفت میفهمه که دروغ گفتی و اونوقت خودتی که سنگ روی یخ میشی و شخصیتت میره زیر سوال.

چرا ما آدمها گاهی فکر میکنیم می تونیم با دروغ گفتن خودمون رو خوب جلوه‌ بدیم؟ خیلی برام جالبه جواب این سوال رو بدونم. کاش آدمها اینقدر دروغ نمیگفتن ، کاش آدمها اینقدر پر توقع و حسود و دروغگو نبودن، یعنی میشه یه روزی هیچکس دروغ نگه؟ منکه بعید میدونم. اما بازم امیدوارم.

ولی دلم تنهایی میخواد ، دلم بارون میخواد، دلم میخواد تنهایی زیر بارون زیبا قدم بزنم و فکر کنم به همه چیز به همه کس به همه اونهایی که تا الان دیدمشون و تو ذهنم یه ردپایی ازشون مونده حتی. دلم میخواد زیر بارون زیر رحمت الهی با خدا حرف بزنم و باهاش درددل کنم اونه که همه چیز رو میدونه و بدون هیچ توقعی باهاته تا همیشه تا ابد............... خدایا......

دلنوشته