سوگند

در بزم صادقانه‌ی باغ دوستی رقص صداقت را چه خوش مینگرم و چه دلخوشم به نغمه‌ی بلبلان خوش آوایش.

تابش خورشید در روز باغ چونان به دل ، گرمی و روشنایی می بخشد که انگار هیچگاه در هیچ جای این گیتی پهناور تاریکی و سرمایی وجود نداشته است و شب هنگام مهتاب چنان بر سر باغ نقره می افشاند که روح را صیقل میدهد.

از درون باغ به دوردستها مینگرم ، چه مسافرانی در راهند ، کسانی هستند که بی تفاوت از کنار باغ رد میشوند و کسانی هم سرکی به داخل باغ میکشند و شاید چرخی هم در آن بزنند ، اما گذرا. می آیند و می روند و برخی ها نیز می آیند که بمانند ، نوای باغ روحشان را می نوازد . می آیند آرام آرام تا لب جویبار آشنایی و با دستهای مهربانشان برگ گلها را نوازش میکنند و در باغ قدمی میزنند .

آنها با سلامی آمده‌اند پی دوست می گردند . آمده‌اند که بمانند. و چه خوش می مانند.

آنها حرمت دل و دوستی را نگه می دارند و به شرافت سوگند میخورند . من نیز پی دوست به این باغ آمده‌ام ، آمده‌ام که بمانم و می مانم و سوگند میخورم .

سوگند به سلام دوستی ، که هرگز به دوست خیانت نخواهم کرد.

سوگند به روح صادق که حرمت دوستی را همیشه نگه خواهم داشت تا واپسین دم.

دلنوشته