تنها تو

تو تبلور گل و حقیقت و نوری ، صبور و آرام در کنار دلم نشسته‌ای ، بی حرف و حدیثی اضافه. توگویی فرشته‌ای از سوی خدایی برای من.

چه خودخواهانه می گویم من. اما حسم همین است، حرف دلم و من حرفی جز حرف دل ندارم که بگویم .

پس از دل می گویمت فرشته‌ی من!

دوستت دارم! خودت را، صبوری ات را ، دل دلت را ، بودنت را، حتی نبودنت را.

دوستت دارم چرا که سزاوار دوست داشتنی.

از تو که می خواهم بگویم همه‌چیز از حرکت باز می ایستد و تنها سکوت می ماند و خیال. دفترم را می بندم و به کناری می نهم. تنها چیزی که می ماند تویی. .... سرشار و ساده و روشن، آرام و ژرف و فروتن .

تنها تو

و همین برای من بس است.

دلنوشته