۱۳۸۷ مرداد ۱۲, شنبه

پرواز


سپیدی کاغذ به سان آسمان است




و واژه‌ها به سان پرندگان




که در پهنه‌ی آسمان به پرواز در می آیند




و اوج میگیرند




پرندگان آشیان گم کرده




در پهنه‌ی کاغذ




به دنبال لانه‌ای می گردند




که در آن آشیان گزینند




و تو




به سان بلندترین و تنومندترین درخت




سر به آسمان کشیده‌ای




تا شاخه‌هایت




لانه‌ای شود برای پرندگان




و قلمم




بالی می شود برای




اوج گرفتن واژه‌ها
دلنوشته




۱ نظر:

Unknown گفت...

با سلام
اینقدر زیبا و قشنگ و ادیبانه نوشته شده است که میترسم واژگان نامأنوس من زیبائی این نوشته ها را کم نماید.

یا حق