۱۳۸۷ اردیبهشت ۳۰, دوشنبه

سفر




سفر به سوی سرنوشتی نو


روز اول با دلی تنگ ولی با هزار امید و آرزو ترکت کردیم ؛ گرچه خیلی دوستت داشتیم ولی مجبور بودیم ؛ وقتی اونجا بودیم مشکلات و سختیها نمیذاشت به تو فکر کنیم ولی حداقل خوبی اینجا اینه که دیگه همیشه بهت فکر میکنیم. باور کن خیلی دوستت داریم و دوری از تو خیلی ناراحتمون میکنه . شاید باورت نشه ولی بهت افتخار میکنیم از ته دل . کاش میشد و پیشت میموندیم ولی حیف که نشد . فقط از خدا میخواهیم که دوباره بتونیم برگردیم ولی با دستی پر .........
دوستت داریم ای سرزمین زیبا

هیچ نظری موجود نیست: